Op bedevaart naar een vergeten verleden
Op pinkstermaandag 9 juni (9 uur) wordt een eeuwenoude traditie in ere gehouden.
De bedevaart naar het Sint-Willibrordusputje is zo tijdloos als de legende die het omringt. De oorsprong van deze bedevaart gaat terug tot in 1657. Maar de geschiedenis van het Sint-Willibrordusputje is nog ouder – met wortels tot in de 7e eeuw.
Vroeger werd de bedevaart gecombineerd met de kermis van Wulpen. Deze traditie leeft voort, want Koksijde trakteert elke pelgrim op een drankje.
Wie was Willibrordus?
Willibrordus leefde van 658 tot 739. In die tijd lag er een Merovingische nederzetting in het huidige Koksijde. Ook in Wulpen trof je toen bewoning aan. Hoewel de kerk in Wulpen aan Willibrordus is gewijd, is hij er waarschijnlijk nooit geweest.
Willibrordus was afkomstig uit Northumbria(Noord-Engeland) en staat bekend als deapostel van de Friezen. De Friezen leefden toen nog langs de hele kust van Nederland voor ze door de Franken naar het noorden werden verdreven. Hij begon zijn missie rond 690.
Garembertusputje
Vóór de 17e eeuw heette het bekende Willibrordusputje in Wulpen het Garembertusputje. Garembertus, een kluizenaar uit Wulpen, werd eeuwenlang vereerd als zalige. Rond zijn waterput ontstonden processies en ommegangen tegen pest en cholera. Pas na 1620, na de komst van een reliek van Willibrordus, kreeg het putje een nieuwe naam en werd Garembertus geleidelijk vergeten.