“Dit jaar ontvangen we waarschijnlijk 15.000 bezoekers”

Wist je dat er antennes op het dak staan om vleermuizen te volgen? Nee? Dringend tijd om het Duinenhuis beter te leren kennen.

Tij-dingen: Hebben jullie een idee hoeveel bezoekers jaarlijks langskomen?
Geoffrey Ingouf: “Een aantal jaar terug zaten we aan 11.000 bezoekers per jaar. Maar dat cijfer klimt steeds hoger. Scholen mochten twee jaar niet langskomen en we merken een forse inhaalbeweging. Ik vermoed dat we dit jaar op 15.000 bezoekers uitkomen.”
Charlotte Magherman: “We hebben een heel breed publiek. Mensen die komen voor de voordrachten, de Sterrenjutter of de wandelzoektocht. Als ze hier één keer geweest zijn, springen ze vlugger binnen. Zeker in de zomer. Er zijn scholen die elk jaar terugkeren en ze komen van over heel België. De scholen die we het minst zien, zijn die uit de eigen streek.”

T-d: Katrien, jij werkt hier nog niet zo lang. Wat viel jou het meest op?
Katrien Hellinckx: “Dat ik zo weinig ken van de natuur en het strand. Zoveel dingen uit mijn eigen streek waarvan ik niks af weet. Ik moet dringend bijstuderen. (lacht) Wat ook opviel, was de grootte van het gebouw, je verwacht dat eigenlijk niet. En ook hoe onbekend het aanbod nog is. De mensen zijn wel gefascineerd door het gebouw, maar weten niet wat erachter schuilt.”

T-d: Vertel eens iets over het Duinenhuis dat we nog niet weten.
Charlotte: “De antennes voor vleermuizen op het dak. Allez, eigenlijk zijn het ontvangers: de zenders zitten op de rug van de vleermuizen. Het is een onderdeel van het netwerk Motus, met antennes tot in Canada. We hebben ook vleermuiskasten waarin de dieren kunnen slapen.”
Geoffrey: “Onze sterrenwacht was de eerste aan de Belgische kust. In 2024 bestaat die 10 jaar. We zijn van plan om daar iets groots rond uit te werken.”
Katrien: “Van hieruit hebben we uitzicht op de zeeboerderij van de Colruyt. Die ligt dus niet in Nieuwpoort, maar hier aan de Schipgatduinen.”
Geoffrey: “De Thorntonbank (een zandbank voor de kust van België en Nederland, ten westen van de Westerscheldemonding) met de windmolens zie je ook, toch als het helder weer is. Dan zie je zelfs de wieken draaien.”
Charlotte: “We mikken ook meer en meer op gezinnen met kinderen. Aan de zijkant komt er een speelterrein met natuurlijke speeltoestellen.”

T-d: Welk type ben jij: een strandjutter of een sterrenjutter?
Geoffrey: “Goh, dat is een moeilijke. Het is niet te begrijpen hoe groot het universum is. Zeker als je de planetaire voorstelling ziet. Maar ook op het strand ontdekken ze nog altijd nieuwe dingen. Een tijd geleden zonk een boot met schoenen. Dat gebeurde zelfs niet in onze buurt en toch spoelt één van die schoenen hier aan het op het strand. Er zaten al eendenmossels in.”
Charlotte: “Ik ben nog altijd verwonderd als ik door de telescoop kijk. Je ziet ook maar een klein deel van wat er allemaal is. Het strand en de zee zijn ook altijd in beweging. Zo zijn er meer zeepaardjes te zien. Heeft dat met de opwarming te maken? Ik weet het niet.”
Katrien: “De zeehonden vind ik leuk. Die zie je ook meer dan pakweg tien jaar geleden en toch trekken ze nog altijd veel mensen aan. Mensen blijven gefascineerd door het zeeleven.”

T-d: Wat vind je zelf de mooiste plek in het Duinenhuis?
Charlotte: “Het dakterras. Het zicht is altijd anders. De ene dag is het bewolkt, een andere dag is het helder of dan doemt er eens mist op van over zee…”
Katrien: “Het water heeft ook altijd een andere kleur, al die tinten groen. De duinen rondom het gebouw worden ook altijd groener. Er zijn meer struiken dan vroeger.”
Geoffrey: “Ja, dat valt echt op. Ik nam een paar weken geleden deel aan een wandeling in de Schipgatduinen en het leek op een bepaald moment alsof ik in een bos wandelde. Mijn mooiste plek is eigenlijk de weg naar het Duinenhuis. Wanneer je die oprijdt, beland je in andere wereld midden in de natuur en dat geeft rust.”
Katrien: “Inderdaad. Zeker als je dat vergelijkt met de drukte in het gemeentehuis. Hier komt de stress niet als een muur op je af.”
Charlotte: “Tenzij er een groep van honderd kinderen voor de deur staat. (lacht)”

T-d: Welke wandeling raad je iedereen aan?  
Katrien: “Als kustgemeente hebben we massa’s natuur en wandelingen. Er is zoveel om uit te kiezen en het aanbod is heel groot. ”
Geoffrey: “Klopt, het maakt niet uit welke je kiest. Ik ben zelf ook pas echt beginnen wandelen tijdens corona. Mijn tip? Volg de knooppunten: Ter Yde, het Hannecartbos, je belandt van het ene mooie plekje in het andere.”
Charlotte: “Ik ben fan van de wandeling in het Hannecartbos met de orchideeën en de ooievaars. De boswachter neemt je mee naar plekken waar je anders niet mag komen. De uitleg die je krijgt van een gids onthoud je ook beter.”

T-d: Jullie openen jullie deuren het eerste weekend van juli. Wat mogen we verwachten?
Charlotte: “De Zonnekijkdag op 3 juli van 14 tot 18 uur. Alleszins de moeite.”
Katrien: “Dat weekend opent onze tentoonstelling over hemellichamen. Ook een aanrader.”

T-d: Wat is volgens jou het meest bijzondere diertje of plantje in onze duinen?
Geoffrey: “De blauwe zeedistel. Die is zeldzaam, maar komt wel veel voor rond het Duinenhuis.”
Katrien: “Ik zag onlangs een vos met twee jongen op de oprijlaan. Zelf ben ik fan van de duinasperge, een delicatesse die hier groeit. Zalig.”
Charlotte: “De gele morgenster. Die bloeit alleen ’s morgens. Tegen de middag gaat die terug dicht omdat het te warm is.”