Wie was Charles Richards, de Canadese soldaat die Sint-Idesbald bevrijdde?

Even later werden in het toenmalige schooltje van Sint-Idesbald, naast de kerk, gewonde militairen binnengebracht waaronder Charles Richards.

Baaltjenaar Jules Thabert en enkele leden van het lokale Rode Kruis vonden hem in de straten van De Panne. Zuster Joséphine, een jarenlang bekende en erg gewaardeerde religieuze van het aanpalende klooster, ontfermde zich over hem. Hij was, waarschijnlijk door de ontploffing van een granaat, ernstig gewond: hij had een gapende wonde in zijn achterhoofd en een doorboorde long. De zuster besefte dat hij er heel erg aan toe was en bleef bij hem tot hij enkele uren later stierf.

De bevolking van het dorp was erg aangegrepen en rouwde om het overlijden. Charles was net geen 27 jaar oud, gevallen in de bloei van zijn leven en gesneuveld om onze mensen van het oorlogsjuk te bevrijden. Hij was nog maar een achttal weken op Europese bodem. Zijn sterfbed werd met bloemen overladen.

Sindsdien wordt die gebeurtenis in Sint-Idesbald herdacht, telkens tijdens het eerste weekend van september, vroeger op zondag, nu op zaterdag.  Na een herdenkingsviering in de kerk wordt er bij de gedenkplaat bij de ingang van de kerk hulde gebracht aan die gevallen soldaat en aan de in gevangenschap overleden weerstanders, Marcel Deman (1925-1944), Henri Christiaen (1921-1945) en François D’Hooghe (1881-1945).

Dat gebeurt in aanwezigheid van de burgemeester, vertegenwoordigers van de lokale en regionale vaderlandslievende verenigingen en lokale inwoners.

Bron: Kerknet op 19 augustus 2019 (Etienne Becuwe)

Jaarlijkse herdenking in Sint-Idesbald

Dit jaar vindt de herdenking plaats in en bij de kerk van Sint-Idesbald op zaterdag 4 september om 16.30 uur. Om 17.30 uur volgt de bloemenhulde. Daarna trekt een stoet onder begeleiding van de gemeentelijke harmonie naar het Georges Grardplein voor een défilé.

Biografie van Charles Richards

Hij werd geboren in Canada op 18 september 1917 en overleed in Sint-Idesbald op 9 september 1944.

Hij groeide op in New Brunswick, in een bescheiden landbouwersgezin met vier kinderen: drie zonen en een dochter. Hij verloor zijn moeder op jonge leeftijd en werkte met één van zijn broers op het landbouwbedrijf.

Op 3 augustus 1943 trad hij in dienst bij het Canadese leger. Hij werd opgenomen in het regiment van de Queen’s Own Cameron Highlanders dat in de schoot van het Eerste Canadese Leger actief werd betrokken bij de bevrijding van het bezette kustgebied in Noordwest-Europa. De Camerons worden naar Engeland overgebracht en na een laatste training in Kent staken ze op 7 juli het kanaal over.

Het plan was dat ze vanuit Graves-sur-Mer over Caen, Rouen, Dieppe, De Panne, Antwerpen en Groningen naar Oldenburg in Duitsland zouden trekken, waar de oorlog voor hen zou eindigen. Onderweg kregen ze de opdracht om weerspannige, vijandige verzetshaarden uit te schakelen.

Voor Charles Richards stopte het verhaal in Koksijde. Hij blijft voor altijd achter in Belgische en Vlaamse grond. Eerst kreeg hij een rustplaats in Oostduinkerke. Later werd zijn stoffelijk overschot overgebracht naar de Canadese begraafplaats van Adegem.

Bron: Kerknet op 19 augustus 2019