Onder één noemer: lees de bundel kortverhalen over autisme

Het is zijn eerste fictieboek gericht op een breed publiek (20 euro, te koop bij o.a. Standaard Boekhandel en online). Daarnaast schrijft Vermeulen al jarenlang non-fictieboeken over autisme. Lees hieronder een interview met Peter Vermeulen. 

Tij-dingen: Stel jezelf kort voor. Wat is je link met onze gemeente?
Peter Vermeulen: "Ik ben geboren in Roeselare. Mijn ouders hadden in de jaren zeventig en tachtig een caravan op de toenmalige camping De Hoge Blekker, uitgebaat door mijn dooppeter. Als kind bracht ik alle vakanties door in Koksijde. Na mijn studies kwam ik terecht in Oost-Vlaanderen. Naar zee ging ik vanaf toen als dagjestoerist. Maar de vonk met Koksijde sloeg opnieuw over toen mijn twee beste vrienden een tweede verblijf aankochten in Oostduinkerke. Sinds een paar jaar ben ik nu ook tweedeverblijver, tot groot genoegen van mijn echtgenote die al jaren droomde van een verblijf aan zee. Voor mij was het een beetje thuiskomen. Hoewel Koksijde veel veranderd is in al die jaren is het DNA hetzelfde gebleven: een kustgemeente waar het goed vertoeven is en met vele mooie plekjes."

T-d: Wat zijn je mooiste jeugdherinneringen die je doen denken aan Koksijde?
Peter: "Samen met een klein groepje vrienden speelden we uren, dagen en weken in de Doornpanne-duinen. We maakten kampen in het bosje vlakbij de Hoge Blekker. We vonden het spannend om in en rond de bunkers te spelen. Het was de beste speeltuin die je kon indenken. En ja, af en toe bleven we wel eens haperen aan de doornen van de duindoorn, maar dat namen we er graag bij. Pas in de tienertijd breidde ons terrein uit en staken we al eens de Koninklijke Baan over om naar de dijk en het strand te gaan."

T-d: Wat is je lievelingsplaats in onze gemeente?
Peter: "De Doornpanne, nog steeds en niet alleen uit nostalgie. De Doornpanne is niet langer volledig vrij toegankelijk zoals in mijn kindertijd, maar het is een schitterend natuurreservaat waar het heerlijk wandelen is. En elk seizoen is het genieten van de fauna en flora. Vanop de Hoge Blekker heb je een prachtig zicht op dit unieke stuk natuur. Een andere lievelingsplaats is waar de zon onder gaat: een strandwandeling staat elke dag op het programma wanneer ik hier ben. Ik hou er van om in Koksijde te fietsen en te wandelen en ontdek steeds weer nieuwe mooie plekken."

T-d: Je schreef al 17 boeken over autisme. Je bent een autoriteit in het vak. Kan je kort schetsen hoe je hierin bent gerold?
Peter:  "Ik ben toevallig in die wereld terechtgekomen. Na mijn legerdienst belde de professor bij wie ik mijn thesis had gemaakt me op en vertelde me dat er een vacature was als thuisbegeleider bij de Vlaamse Vereniging Autisme. Ik herinnerde me vaag iets over autisme in een of andere cursus aan de universiteit, maar wist niet wat het was.  Tot mijn eigen verrassing kreeg ik de baan. Autisme is heel bijzonder en ik probeerde het te doorgronden. Die zoektocht is nooit gestopt. Ik bleef studeren op het thema. In 2002 behaalde ik mijn doctoraat aan de Universiteit van Leiden (Nederland). Ik werk al 35 jaar in de wereld van autisme en nog steeds probeer ik autisme beter te begrijpen. De resultaten van mijn zoektocht schrijf ik neer. Wat ik vooral probeer is de ingewikkelde wetenschappelijke studies over autisme te vertalen in leesbare boeken waar ouders, leerkrachten, hulpverleners en ook mensen met autisme iets aan hebben. Samen met mijn collega’s van sterkmakers in autisme probeer ik het begrip van en voor autisme te vergroten. Sommige van mijn boeken zijn in verschillende talen vertaald."

T-d: Voor het eerst kies je voor een fictieboek, met kortverhalen. Waarom? Onder één noemer is ergens toch gebaseerd op waargebeurde feiten?
Peter: "Onder één noemer is ontstaan tijdens de lockdown. Normaal gezien reis ik de hele wereld rond, voor mijn job om lezingen te geven op congressen. Plots zat ik thuis en had ik veel tijd. Ik ben beginnen schrijven en heb het boek hier in Koksijde afgewerkt, toen de tweedeverblijvers opnieuw naar hier mochten komen. Het geruis van de golven brengt de rust in mijn hoofd . Ik zat al jaren met het idee om een verhalenboek te schrijven met autistische personages om het brede publiek op een laagdrempelige manier kennis te laten maken met autisme. De verhalen in het boek, dat ik samen schreef met de Nederlandse romanschrijver Cas Raaijmakers, zijn niet gebaseerd op waargebeurde feiten, maar de personages in het boek en sommige anekdotes zijn gebaseerd op wat ik mijn carrière heb meegemaakt."

T-d: Waarom vind je dat iemand jouw boeken moet lezen?
Peter: "Veel ouders en professionelen (uit onderwijs en zorg) waarderen mijn duidelijke schrijfstijl en de herkenbaarheid van wat ik beschrijf. Er zijn in Vlaanderen veel volwassenen die na jaren eindelijk een diagnose kregen omdat ze zich herkenden in wat ik in mijn boeken schrijf. Hoewel autisme een ernstig onderwerp is, probeer ik het altijd luchtig te houden en zelfs humor te gebruiken. Zo heb ik in mijn allereerste boek (Dit is de titel, uitgegeven in 1996) het autistisch denken proberen uit te leggen aan de hand van grappen. Ik probeer altijd een positief beeld te schetsen van mensen met autisme."

T-d: Ben je van plan om nog meer boeken uit te brengen? Fictie of non-fictie?
Peter: "Onlangs is opnieuw een boek verschenen van mij (Het voorspellende brein en autisme. Absoluut denken in een relatieve wereld.), een meer wetenschappelijk werk over hoe het brein werkt van mensen met autisme. Ik denk dat ik zal blijven schrijven zolang ik werk, vooral non-fictie. Maar ik droom er van om ook verder te gaan met fictie, met verhalen over mensen met autisme maar ook andere mensen wiens brein anders werkt dan het doorsnee brein. Dat zal wellicht iets zijn voor binnen enkele jaren, wanneer ik op pensioen ben."

T-d: Heb je nog een speciale boodschap voor onze lezers?
Peter: "Wat ik vooral geleerd heb in al die jaren dat ik werk met en voor mensen met autisme, is dat ook mensen die anders en wat ongewoon zijn, heel wat te bieden hebben. Gelukkig heeft niet iedereen een ‘normaal’ brein. Net zoals biodiversiteit belangrijk is voor onze planeet, is neurodiversiteit (diversiteit in menselijke breinen en hoe ze werken) belangrijk voor onze samenleving."