De fakkel van Koksijde: Freddy Vansteenkiste

In de rubriek De fakkel van Koksijde draagt een inwoner het woord over aan iemand anders. De enige voorwaarde is dat hij of zij een directe link heeft met Koksijde.

Tij-dingen: Leg eens kort uit wie je bent, wat je doet en waar je vandaan komt.

Freddy Vansteenkiste: "Ik ben een echte Oostduinkerkenaar en werd geboren op 24 maart 1945. Ik stam langs moeders zijde uit een vissersfamilie, mijn grootvader was Julien Declercq, in de volksmond ook Pette Becuwe genoemd. Toen ik zeven jaar was, nam hij me mee door de duinen naar het strand, de zee, de vissers en ook naar de kunstenaars die daar werkten. Mijn grootvader kende meer straffe verhalen over de zee en de visserij dan alle schoolmeesters samen. Samen met mijn moeder en echtgenote had ik een handelszaak in groenten en fruit, we hadden 350 klanten waar we langsgingen. Door gezondheidsproblemen moest ik stoppen. Gelukkig had ik toen al mijn strepen verdiend als kunstenaar en maakte daarvan mijn beroep: schilderijen maken van de zee en de visserij. Ik ben fier dat ik ondertussen al vijf keer op tv kwam en veel prijzen behaalde in binnen- en buitenland. Er hangen werken van mij in 22 verschillende landen en ik stelde mijn werken tentoon in meer dan 20 verschillende steden en gemeenten waaronder Zoersel, Brugge, Knokke, Geraardsbergen en Brussel. In heel wat openbare gebouwen, in zowel binnen- als buitenland, hangen er schilderijen van me."

T-d: Wat doe je om tot rust te komen?

Freddy: "Gedichten en verhalen schrijven en schilderen natuurlijk. Met vissers praten, doe ik ook graag. En er komen veel mensen langs bij mij. "Freddy, we geraken hier niet weg", hoor ik heel regelmatig. Ik krijg een 50-tal telefoons per week. Waarover gaan die verhalen? Over mijn grootvader en de visserij, het zijn kortverhalen. De gedichten gaan ook meestal over de visserij, ik krijg regelmatig de vraag om een gedicht te schrijven voor een geboorte of een trouw. Ik doe ook altijd mee aan de Gedichtendag in de bibliotheek."

T-d: Heb je nog andere hobby’s of passies?

Freddy: "Fruitbomen verzorgen, ik kweek graag perziken. Maar vooral mensen gelukkig maken. Ik kook zelf kreeftjes (langoustines) en wulloks (wulken) en deel ze dan uit. Ik ben vooral bekend door de manier waarop ik ze kruid met lavaskruid (soort selder)."

T-d: Genieten: wat is dat voor jou?

Freddy: "Iets doen voor de mensen waardoor ze gelukkig zijn. Ze vragen soms aan me om gedichten voor te dragen en ik deel die dan uit. Toeristen komen er ook om, zelfs mensen uit Nederland."

T-d: Neem ons mee naar je favoriete plek in onze gemeente.

Freddy: "De zee natuurlijk, de duinen ook. Eigenlijk alle plekken waar ik (strand)vissers of de garnaalvissers te paard kan bewonderen."

T-d: Waar droom je nog van?

Freddy: "Om nog mooiere gedichten en verhalen te schrijven over de visserij. En om de paardenvissers te schilderen."

T-d: Heb je al overwogen om te verhuizen?

Freddy: "Er is geen betere plek voor mij. Ik ben hier geboren en een reiziger ben ik sowieso niet. Vroeger ging ik hoogstens een paar dagen weg en dan meestal ergens langs de kust: bv. Boulogne en Dieppe. Voor tentoonstellingen reisde ik soms naar het buitenland, zelfs tot in Osaka (Japan). Ik woon nu nog altijd vlakbij mijn geboortehuis, amper twee huizen verder."

T-d: Wanneer is je schilderscarrière begonnen?

Freddy: "Dat is eigenlijk ook begonnen toen ik 7 jaar was. Mijn moeder kreeg van een vrouw twee schilderijen waarop een landschap werd afgebeeld en mijn vader zei dat hij dat ook wel zou kunnen. Hij heeft toen verf gekocht om daarmee aan de slag te gaan. Ik zag dat liggen en heb toen die tubes uitgesmeerd op tafel. Ik zat helemaal onder de verf. Mijn vader haalde daarna nieuwe verf en zo is de microbe begonnen."

T-d: En je eerste tentoonstelling?

Freddy: "Toen ik 18 jaar was kreeg ik de vraag om mee te doen met een tentoonstelling. Ik heb daar toen ook een portret van mijn grootvader geëxposeerd en hij kwam natuurlijk langs om dat te bekijken. Mijn grootvader was een heel goeie verteller en kende ongelooflijk veel verhalen. Hij begon die te  vertellen op de tentoonstelling, vlakbij zijn eigen portret en heel wat volk verzamelde zich toen rond hem om te luisteren. De kranten schreven daags nadien dat er enorm veel belangstelling was voor het werk van Freddy Vansteenkiste en ik heb toen al mijn werken verkocht. Wisten zij veel dat ze daar eigenlijk stonden om te luisteren naar mijn grootvader. (lacht)"

T-d: Voor welke boeken, films, muziek of sportprestaties ga je graag zitten?

Freddy: "Liederen over de zee en de betere Vlaamse muziek, zoals Will Tura en Willem Vemandere. Lucy Loes zal ik ook wel draaien. Ik moet vooral begrijpen wat ze zingen, vandaar dat Engelstalige muziek me niet aanspreekt. Ik heb bv. wel bewondering voor Ozark Henry, alleen jammer dat ik zijn teksten niet begrijp. Ik ben een fan van KV Oostende en dat is begonnen toen Jan Simoen, een schoolvriend van mij, daar speelde. Toen noemde die ploeg nog AS Oostende. De rest van mijn familie supportert voor Club Brugge, maar ik dus niet. Later is Jan Simoen nog bij Club Brugge beland, maar mijn liefde voor KVO is gebleven. Ik was vroeger ook een grote fan van Robert Legein toen hij nog koerste. Ik volgde al zijn wedstrijden hier in de streek tot pakweg 30 à 35 km rond mijn deur."

T-d: Tot slot. Wie krijgt De fakkel van Koksijde van jou en waarom?

Freddy: "Ik ben veel mensen dankbaar, maar ik moet een keuze maken en ik kies voor Pierre Dalle. Een vriend met een creatief brein die onze gemeente opfleurde met zijn creaties voor o.a. de Garnaalfeesten en de kerstverlichting. Hij heeft me van in het begin geholpen bij mijn tentoonstellingen en de recepties daarvoor, samen met een andere vriend van me, Roland Deceuninck, die ondertussen overleden is. Roland hield zich vooral bezig met het vervoer van de werken. Ik dank sowieso alle mensen die me steunden."