Koop je tickets voor de Wereldbeker veldrijden: terug in Koksijde

De renners vliegen over de Herygers- en Albertduin. Zand stuift op. Benen trillen. Kettingen kraken. Alleen de sterksten overleven.

Nieuw en nostalgisch

• Dit jaar is er groot nieuws: de finish is opnieuw in de R. Vandammestraat. De plek waar Paul Herygers wereldkampioen werd. De plek waar legendes ontstaan.
• Kenners noemen onze cross de 'Parijs-Roubaix van het veldrijden'. Wij noemen het: "niet te missen".

Wij zijn overtuigd. Nu jij nog.

Waarom willen zoveel mensen deze koers beleven vanop de 1e rij?

Een soortgelijk veldritparcours dat bijna uitsluitend door de duinen loopt, vind je nergens anders. Onze beruchte zandstroken en steile duinen vergen een typische techniek, waardoor enkel specialisten hier als 1e over de meet komen.

Door de jaren heen ontpopten een paar crossers zich tot echte zandklievers.

Van de huidige generatie denkt iedereen aan allrounders zoals Wout van Aert en Mathieu van der Poel, maar iemand als Laurens Sweeck doet het altijd goed in Koksijde.

Van de vorige generatie doet de naam Erwin Vervecken zeker nog een belletje rinkelen: zijn grote doorbraak was het WK in 1994 waar hij brons pakte. De echte kenners herinneren zich misschien nog dat hij eind november van diezelfde crosswinter de Duinencross op zijn naam schreef. Hij hield toen Herygers, Adrie van der Poel en Danny De Bie. Het was zijn 1e van in totaal 5 zeges in de wereldbrekerscross, de laatste keer dat Vervecken de Duinencross op zijn naam schreef was 14 jaar later, in 2008.

Historiek: sinds 1969

De Duinencross bestaat al sinds 1969 en is uitgegroeid tot een vaste waarde. En een grote naam in het internationale wielerlandschap. Wees maar zeker dat elke renner graag Koksijde aan zijn palmares toevoegt.

Wat die heroïek extra glans gaf, waren de 2 wereldkampioenschappen die plaatsvonden in onze duinen. Vooral de winst van Paul Herygers in 1994, na een lijf-aan-lijfgevecht met zijn Nederlandse rivaal Richard Groenendaal, staat nog in ieders geheugen gegrift. Van een collectieve vreugde-uitbarsting gesproken.

De Belgische hegemonie was (te) groot toen Niels Albert in 2012 het laken naar zich toe trok. Daarom dat die wedstrijd minder tot de verbeelding sprak. Wat wél indrukwekkend was het aantal toeschouwers: 77.000 koersgekken tekenden present tijdens dat crossweekend – bijna 62.000 op zondag.

Veldrijden beleefde als sport misschien wel het hoogtepunt, meer dan 1,6 miljoen mensen keken live op televisie toen Albert over de finish reed, toen was WK het zelfs het meest bekeken sportprogramma ooit op zondagnamiddag. Het 7e ooit. Om maar te zeggen.

Leuk weetje: Mathieu van der Poel won bij de junioren, met slechts een paar seconden voorsprong op Wout van Aert. De voorbode voor al het lekkers dat nog komen zou…