"De samenhorigheid vind ik het leukst"

En geen Garnaalstoet zonder figuranten. Zij zorgen ervoor dat de stoet echt leeft. De redactie van Tij-dingen zocht 2 van die bijzondere figuren op: Mieke Bruneel en Rik Boens. Hoofdrolspelers met samen meer dan 50 jaar ervaring.

Tij-dingen: Welke rol speel je in de Garnaalstoet?

Rik Boens: "Sinds 1993 ben ik figurant in een visserssloep. De Pette Fik. Vroeger heette die 'Visser op zee' en dat is ook precies wat we uitbeelden: vissers die op zee gaan. Ondertussen al 30 edities, want de Garnaalstoet ging 2 keer niet door tijdens de coronajaren."

Mieke Bruneel: "Na 21 jaar op het wagentje 'In Oostduinkerke staat mijn huisje' geef ik nu de fakkel door aan mijn jongste dochter Amy Dalle die deze traditie zal verderzetten samen met haar zus Steffi Nowé en Ria Dewitte (links op de foto). We beelden vissersvrouwen uit, die samen met hun kinderen, wachten op de terugkeer van hun mannen. Ik nam indertijd de fakkel over van de familie Loones. De laatste jaren heb ik steeds meer schrik van de paarden. Ouder worden zeker? Ik slaap zelfs niet meer de nacht voor de stoet."

T-d: Hoe raakte je betrokken bij de stoet?

Rik: "Het begon kort nadat ik verhuisde naar Oostduinkerke. De Gezinsbond deed mee met enkele mensen en zo ben ik op de boot gesprongen. Ik ben ondertussen al 25 of 26 jaar de kapitein van de sloep en ik zorg ervoor dat die elke editie gevuld is met 4 of 5 figuranten. Meestal zijn dat vrienden."

Mieke: "Het was mijn man, Peter Dalle, die de voorzet gaf: 'zou je niet meegaan'. Ik ben toen letterlijk op de kar gesprongen samen met mijn dochters Steffi (toen 8 jaar) en Amy (3 jaar). Elk jaar verzamel ik ongeveer 13 kinderen, van maximaal 12 jaar oud, rond me. Tijdens de stoet zorgen Ria, Steffi en ik voor hen. Sommige jaren hebben we zelfs een wachtlijst."

T-d: Wat vind je het leukst aan jouw rol?

Mieke: "Dat ik de stoet samen mag beleven met de kinderen. De vele blije gezichten langs de route ook. En het is een mooie traditie die we elk jaar in ere houden."

Rik: "Vooral dat ik als Oostduinkerkenaar kan en mag meedoen met de stoet. Het is een mooie traditie die ik help voortzetten. Een groepswerk ook. Je komt veel mensen tegen, zowel figuranten als mensen die langs de kant staan kijken. Het gevoel van samenhorigheid vind ik het leukst."

T-d: Heb je een favoriete herinnering?

Rik: "Ik herinner me nog een uitgeregende editie. Tijdens de stoet brak een onweer los en we zijn toen het voorportaal van een winkel binnengevlucht. Alleen het paard dat onze kar trok en de paardenmenner bleven het stormweer trotseren. Noodgedwongen. Ik zie het nog voor me: donder en bliksem, gietende regen en de paardenmenner die zijn paard bleef vasthouden. Eigenlijk zijn alle lachende gezichten langs de baan leuke herinneringen voor mij. En de vele foto's die worden genomen. Mocht ik een euro krijgen voor elke foto… ik was schatrijk."

Mieke: "Het jaar dat heel ons gezin aan de stoet deelnam: Amy en Nick, Steffi en Amedée. Peter moet telkens werken tijdens de stoet, maar was er toch ook zijdelings bij betrokken."

T-d: Wat betekent de Garnaalstoet voor jou persoonlijk?

Mieke: "Traditie. Het is een hoogdag voor Oostduinkerke. Het mooiste is dat de opvolging verzekerd is en dat mijn kinderen en kleinkinderen nu in de stoet zullen meegaan. Intussen gaat mijn 5-jarige kleinzoon Jules ook al 3 jaar mee. Dit jaar rijden mijn jongste kleinkinderen Charles (6 maanden) en Ellery (4 maanden) ook voor de eerste keer mee. Ik hou een oogje in het zeil langs de kant vanaf nu. Als back-up met de buggy bij me. (lacht)"

Rik: "Oostduinkerke forever zeg ik altijd. De Garnaalfeesten zijn de start van het seizoen. We gaan ervoor: dat is het gevoel dat ik krijg tijdens de stoet. Allemaal samen."

T-d: Ben je betrokken bij andere evenementen tijdens de Garnaalfeesten?

Rik: "Niet echt. We gaan wel altijd – als het weer meewerkt – kijken naar het garnaalvissen. Onze kinderen liepen vroeger school in Oostduinkerke en zo voelden we ons wel nog extra betrokken. En we gingen vaak kijken naar de paardenvissers."

Mieke: "Vroeger wel. Tijdens het zaterdagmarktje samen met de brandweer, maar dat is lang geleden.

T-d: Maakte je ooit een onverwachte situatie mee?

Mieke: "Vlak voor de start van de stoet kwam een paardenmenner onder onze kar terecht. Blijkbaar was de rem van de kar niet aangespannen. Gelukkig raakte hij niet gewond, maar het eerste stuk van de stoet moest hij even bekomen op de dissel."

Rik: "Onze kar met daarop de sloep wordt altijd getrokken door een paard. Een tweetal jaar terug hadden we een lekke band en die kon niet worden hersteld. Geen kar meer dus. We hebben onze sloep toen achtergelaten en als vissers meegewandeld met de stoet. Als echte landrotten. (lacht)"

T-d: Wat vind je - afgezien van de stoet zelf - het mooiste moment van de Garnaalfeesten?

Rik: "Ik vind alle activiteiten tof. Maar één moment uitkiezen? Dan ga ik voor de samenkomst na de stoet op het binnenplein van het NAVIGO Visserijmuseum. De après-stoet, zeg maar. De samenhorigheid die daar heerst, is onbeschrijflijk. Iets dat je zeker moet meemaken."

Mieke: "De optredens op de vismarkt met Mariette Crevette. De eetstandjes en de folkloremarkt met de oude ambachten zijn ook altijd de moeite. Een leuke anekdote is dat we ons huis in Oostduinkerke 21 jaar geleden kochten de week voor de Garnaalstoet. In Oostduinkerke staat mijn huisje - de naam van de kar - mag je dus heel letterlijk opvatten."